Ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι και μια…μαύρη γάτα!
Αρχές Ιουνίου ήταν όταν εκείνη πήγαινε στη δουλειά και ξαφνικά άκουσε ένα δυνατό κλάμα στην ταράτσα ενός εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου. Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία και συνέχισε το δρόμο της. Το σκεφτόταν όμως όλη μέρα, σαν κάτι να σήμαινε εκείνο το κλάμα, σα να τη ζητούσε. Το βράδυ δεν κοιμήθηκε. Στριφογύριζαν σκέψεις στο μυαλό της. Μήπως εκείνο το κλάμα να ζητούσε βοήθεια; Έτσι την επόμενη μέρα αποφάσισε να πάει και να δει.
Ακατόρθωτο έμοιαζε όταν έφτασε εκεί, απογοητεύτηκε, κανείς δεν είχε πρόσβαση στην ταράτσα εκείνου του ερειπωμένου ξενοδοχείου. Αποφάσισε να καλέσει ενισχύσεις. Όση ώρα περίμενε την πυροσβεστική να έρθει το κλάμα γινόταν όλο και πιο δυνατό στα αυτιά και στην καρδιά της. Μα καλά, στην δική της καρδιά; Εκείνη δεν ήθελε δεσμεύσεις με κανέναν τώρα πως βρέθηκε να βοηθάει κάτι που ούτε η ίδια δεν ξέρει τι είναι.
Ένα γατάκι! Τόσο μικροσκοπικό, σχεδόν χωρούσε στην χούφτα του πυροσβέστη που το κατέβασε και της το παρέδωσε. Πως της το παρέδωσε; Γιατί; Εκείνη μόνο να το κατεβάσει ήθελε για να μην κλαίει και την ενοχλεί όταν περνάει για να πάει στη δουλειά. Αφού δεν μπορούσε να φροντίσει ούτε τον εαυτό της, πως θα φρόντιζε μια ψυχή που ήταν τόσο μικροσκοπική;
Σκεφτόταν τόσα πολλά πράγματα όσο προχωρούσε για το σπίτι της, με το γατάκι στην αγκαλιά της. Δεν ήξερε τίποτα. Τι πρέπει να φάει, πόσο, τι χρειάζεται, αν θα μπορεί να μείνει μόνο του όσο έλειπε για την δουλειά. Καινούρια περιπέτεια.
Μπήκε ο Αύγουστος, μια χαρά τα πήγαν τόσο καιρό. Δεν πλησίαζε η μια την άλλη. Περίεργη η ατμόσφαιρα, ούτε όνομα δεν της είχε βρει. Ευτυχώς της έδινε φαγητό και νερό, την πρόσεχε χωρίς να το παραδέχεται. Είχε ρωτήσει έναν κτηνίατρο λίγο καιρό πριν για περισσότερες πληροφορίες. Προσπαθούσε τόσο καιρό να διαχειριστεί την συγκατοίκηση γιατί ένιωθε μέσα της ότι κάτι κοινό υπάρχει με αυτήν την μαύρη γάτα.
Σε εκείνη άρεσε η αυγουστιάτικη πανσέληνος, την περίμενε πως και πως κάθε καλοκαίρι. Μόνη την περνούσε κάθε χρόνο. Φέτος όμως είναι διαφορετικά. Έχει ξεκινήσει από νωρίς να προετοιμάζει τη βραδιά, όπως πάντα. Της αρέσει πολύ να κάθεται στην ταράτσα του σπιτιού της και να κοιτάζει το φεγγάρι μέχρι να το δει να χάνεται και να βγαίνει ο ήλιος. Πίνει το αγαπημένο της κρασί, το αγοράζει με πολύ χαρά μόνο για το αυγουστιάτικο φεγγάρι, ενώ στον υπολογιστή της βάζει σε playlist Lana Del Rey.
Όλα έτοιμα, το φεγγάρι ξεκίνησε να υψώνετε και εκείνη όλο χαρά γέμισε το ποτήρι της. Ξαφνικά αισθάνεται μια παρουσία. Το ένστικτό της ποτέ δεν την έχει προδώσει. Η γάτα έκανε την εμφάνισή της έτοιμη για την αυγουστιάτικη πανσέληνο. Βλέποντάς το, ένας ηλεκτρισμός τις διαπέρασε. Είναι και οι δύο τόσο ενθουσιασμένες. Η γάτα ξεκίνησε να γουργουρίζει, για πρώτη φόρα μπροστά της. Βέβαιη πια ότι ήθελαν το χρόνο τους και οι δύο για να γνωριστούν, τώρα βλέποντας το φεγγάρι να καθρεπτίζεται στα μάτια της γάτας, νιώθει λες και βλέπει τον εαυτό της με ουρά. Οικειότητα, αυτό που προσπαθούσε να εξηγήσει τόσο καιρό, γι’ αυτό κατάφερε να συμβιώσει μαζί της. Ίσως να έφταιξε και η πανσέληνος, που τις έφερε πιο κοντά. Έτσι το εξήγησε. Ένιωσε ότι η γάτα λάτρεψε την πανσέληνο όσο εκείνη, σαν να μεταμορφώθηκε. Αυτό ήταν, ο ηλεκτρισμός της βραδιάς. Αυτόματα την ονόμασε Κάρμα, αυτό της ταίριαζε, έτσι μπήκε στη ζωή της, η συνάντηση τους σε αυτό οφείλεται. Εκείνη το πίστευε τόσο πολύ. Από εδώ και μπρος θα είναι αχώριστες, η μία θα φροντίζει την άλλη…
Το άρθρο υπογράφει η:
Παρασκευή Β. Στούμπου,
Public Relations & Graphic Designer Manager HumanPet.gr
