«Ήμουν αδέσποτος στην Λαμία. Καθόμουν έξω από τις σχολές, πολύς κόσμος πηγαινοερχόταν και με κοιτούσε. Μια νεαρή κοπέλα με πλησίασε. Στην αρχή φοβήθηκα αλλά έσκυψε και με χάιδεψε. Όπου πήγαινε πήγαινα μαζί της. Ώσπου μια μέρα ήρθε και μου έβαλε ένα λουράκι στο λαιμό μου και με πήρε μαζί της στο αυτοκίνητο…ταξιδεύαμε πολύ ώρα…και τότε κατάλαβα πως βρήκα την παντοτινή μου οικογένεια. Μόλις σταμάτησε το αμάξι πήδηξα έξω και έτρεχα έτρεχα έτρεχα…Έφαγα ήπια και έπεσα για ύπνο…ευτυχισμένος
Την άλλη μέρα πήγαμε πάλι ένα ταξίδι και αυτήν την φορά βρήκα δύο κοπέλες να με περιμένουν…εξαίσιες μυρωδιές από τις κροκέτες που υπάρχουν εκεί στη γωνία λιχουδιές…αχ λιχουδιές…Πόσο θα ήθελα μία και σα να με άκουσε η μικρή κυρία μου έδωσε ένα υπέροχο μπισκότο…προχωρήσαμε ποιο μέσα στο χώρο και με ανέβασαν στη ζυγαριά 30 κιλά είμαι…
Ανέβηκα σε ένα δροσερό τραπέζι και περίμενα να δω τι θα κάνουμε…πάντως αλλά μπισκοτάκια δεν βλέπω…η κτηνίατρος μου με χαϊδεύει και με ακουμπάει στη καρδιά με κάτι… να φοβηθώ? Μάλλον όχι ….κάτι ακούω να λέει στη μαμά μου για αίμα…ωχ…»
Ο Βίκτωρ ήταν λοιπόν ένας μεγαλόσωμος σκυλάκος περίπου 1 έτους. Ζυγίζει 30 κιλά και ήρθε από την Λαμία μαζί με την παντοτινή του οικογένεια για το εμβόλιο και τις εξετάσεις αίματος για λεισμανίωση εριλιχίωση και για το σκουλήκι της καρδιάς οι οποίες βγήκαν όλες καθαρές. Ξεκίνησε κανονικά τα φάρμακα που πρέπει να παίρνει για τα ενδοπαράσιτα και εξωπαράσιτα, φορέσαμε και το άσπρο λουράκι (Scalibor) για προστασία από κουνούπια και σκνίπες και είναι έτοιμος να γυρίσει σπίτι του μαζί με την νέα οικογένεια.
